فقر معماری متعهدانه، موجب دهن کجی به هویت شهر اصفهان شده است
تاریخ انتشار: ۳ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۶۹۳۳۸
محمدرضا قانعی روز پنجشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: از نهادهایی مثل شهرداری و میراث فرهنگی انتظار می رود متعهدانه تر رفتار کنند ولی مشارکتی که بین برخی نهاد ها وجود دارد به این منجر می‌شود که در یک بافت تاریخی، بدون توجه به کالبد، ساخت و ساز شود و هویت معماری شهر تحت شعاع قرار گیرد.
این معمار با اشاره به ساخت و ساز در جوار میدان نقش جهان یا چهارباغ عباسی و برخی از بافت های تاریخی شهر اصفهان، یادآور شد: حمام خسرو آقا نیز به این دلیل خراب شد که ارزش ها به ضد ارزش تبدیل شد و همه نهادهای متولی متحد شدند و با بستن خیابان، یک شبه یک اثر تاریخی که میلیاردها دلار برای ما ارزش داشت، خراب کردند و خیابان کشیدند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نویسنده کتاب «جوهره مکان؛ پژوهشی در باب معماری کردن در اصفهان» گفت: وظیفه معماری، شادی بخشیدن و دادن احساس خوب است اما برخی از آنچه تحت عنوان معماری در اصفهان شکل گرفت، ضد معماری بود.
قانعی با بیان اینکه زمانی یک اثر می تواند از سرزمین خودش بهره بگیرد که با مولفه های فرهنگی، جغرافیایی، کالبدی و اقلیمی بستر رابطه برقرار کند، گفت: شهری خوب است که دارای پایه و کالبد مشترک باشد. در زمان حاضر با یک سری معماری خودنما مواجه هستیم که هر طورخواسته و با آثار زشت، توانسته خودش را پررنگ کند.
این معمار افزود: زمانی نگاه سرزمینی و برگرفته از معماری و هویت اصفهان، بناهایی مثل هنرستان هنرهای زیبا را در این شهر ایجاد کرد اما در چهل سال اخیر آن نحله فکری جایش را به معماری تازه به دوران رسیده ای داد که ارزش و کیفیت فضای شهر را نابود کرده است.
قانعی گفت: معماری مصلی و یا جهان نما نمونه بارز بناهایی هستند که می توانستند به نوعی نمادهای معماری اصیل به همراه تفکر پیشرفته و امروزی باشند اما نمود معماری مبتذل شدند.
وی با گریزی به معماری دوران معاصر اصفهان گفت: از دوره مدرنیسم که تحت تاثیر معماری غربی قرار گرفتیم؛ شاهد این بودیم که یک نگاه سرزمینی و هویتی از شهر در آثار معماری خلق شده، پر رنگ بود.
وی افزود: به عنوان مثال معماری هنرستان هنرهای زیبا را از معماری که در این بستر شکل گرفته خیلی دور نمی بینید. ستون‌ها، کاشی‌ها و تناسباتی که در این بنا بییننده را به یاد چهل ستون و دیگر آثار معماری در اصفهان می اندازد، حاصل تلاشی است که برای پیوند هویت شهر و نو بودن رخ داده است.
قانعی با مطرح کردن این پرسش که چگونه می توانیم معاصر باشیم ولی هویت و حتی بافت تاریخی را حفظ کنیم، گفت: اصفهان در دهه‌های اواخر چهل یا پنجاه خورشیدی ، بستر این تحولات فکری بود؛ وقتی معماری هتل عباسی به مسابقه رفت، در کنگره معماری که در چهلستون برگزار شد؛ پرسش این بود که ما چگونه می توانیم سنت را با امروز آشتی بدهیم و چگونه می تواینم بافت تاریخی را حفظ و زندگی امروزی را در کنارش داشته باشیم.
این معمار با اشاره به اینکه تخریب آثار تاریخی در سال‌های اخیر توانسته تلنگری برای بخش اندکی از جامعه معماری اصفهان باشد، افزود: امروز از جوانان ،معماری هایی را شاهد هستیم که هم اصفهانی ، هم ایرانی وهم نو هستند. این بیان فکری امروز در نسل جوان ما ایجاد شده است و معماری متعهدانه‌تری را پیش گرفته است.
وی افزود: این نسل اما هنوز به یک جریان خیلی قوی تبدیل نشده اند و شاید ۱۰ یا ۱۵ درصد جامعه حرفه ای که بیشتر معمارانِ متعهد هستند را در برمی گیرد؛ کسانی که بعد از حس و لمس تخریب ها به این نتیجه رسیدند که باید معماری متعهدانه را رعایت کنند .
این معمار با بیان اینکه بافت شهرها تحت تاثیر توسعه بی رویه سوداگری مسکن بوده است، گفت: هنوز در جریان سیل آسای ساخت و ساز تعداد معمارانی که به هویت شهر اصفهان متعهد هستند در اقلیت اما روبه رو رشد و دارای پشتوانه های فکری لازم هستند و این مسرت بخش است.
این معمار برای پیگیری معماری متعهدانه تر نسبت به هویت و معماری شهر اصفهان، گفت: باید در حوزه آموزش فعلانه تر عمل کنیم، در این رابطه از بنیان مشکل داریم و دچار فقر عجیبی در سال‌های اخیر بوده ایم چراکه این رشته به دلیل درآمدزا بودن، خیلی سریع توسعه پیدا کرده است.
وی افزود: مشکل دیگر ما در حوزه کارفرما و همچنین نبود راهنما یا منابع لازم است؛ اینکه چطور بتوانیم تصمیم بگیرم به شهر تعهد داشته باشیم و این کار را عملی کنیم.
برچسب‌ها ایرنا اصفهان میراث فرهنگی معماریمنبع: ایرنا
کلیدواژه: ایرنا اصفهان میراث فرهنگی معماری ایرنا اصفهان میراث فرهنگی معماری شهر اصفهان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۶۹۳۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بارسلونا؛ خواهرخوانده‌ای با شاهکارهای معماری برای اصفهان
بارسلونا، خواهرخوانده اسپانیایی اصفهان، با تلاش‌های چند قرنی برای استقلال و حفظ هویت فرهنگی خود مشخص می‌شود. این شهر به واسطه اشتراکات معماری و تاریخی خود با اصفهان در ۲۴ دی ۱۳۷۸ به خواهرخواندگی اصفهان درآمد.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، منطقه بارسلونا توسط فنیقی‌ها یا کارتاژنی‌ها تأسیس شد که دارای پست‌های تجاری در امتداد سواحل کاتالونیا بودند، با این حال تا زمان رومیان به یک مرکز با اهمیت واقعی تبدیل نشد. این شهر در قرن پنجم پایتخت امپراتوری ویزیگوت‌ها شد و در طول سه قرن به نام بارسینونا شناخته می‌شد. در سال ۷۱۷ میلادی در قرن هشتم تحت سلطه مسلمانان مورها در آمد و به یک مرکز مذهبی مهم شد. سپس برای بیش از ۲۰۰ سال تحت حاکمیت مسلمانان بود.
بارسلونا از تسخیر مجدد توسط مسیحیان، به شهرستانی از امپراتوری کارولینژ و یکی از اقامتگاه‌های اصلی دربار تاج آراگون تبدیل شد. در اصل کنت‌های بارسلونا در قرن‌های دهم و یازدهم نفوذ خود را بر کاتالونیا تثبیت کردند و پس از اتحاد کاتالونیا و آراگون در سال ۱۱۳۷، بارسلونا به یک شهر تجاری بزرگ تبدیل شد. سال‌های ۱۲۱۳ تا ۱۲۷۶ سال‌های گسترش اقتصادی موفق شهر و بازپس‌گیری جزایر بالئاریک، والنسیا، منورکا و مایورکا از مورها بود. ساخت کلیسای جامع بارسلونا در سال ۱۳۴۷ آغاز شد و بیش از ۴۰۰ سال طول کشید و سال ۱۴۶۹ سال بازپس‌گیری گرانادا از مورها بود، با این حال نفوذ بارسلونا رو به کاهش گذاشت.
بارسلونا سپس توسط فرانک‌ها اشغال شد و امپراتور چارلز کبیر آن را به پایتخت اسپانیا تبدیل کرد که به‌عنوان خط دفاعی امپراتوری فرانک در برابر امپراتوری مورهای باقی‌مانده عمل می‌کرد. اعلام استقلال بارسلونا و خودمختاری آن توسط بورل دوم صورت گرفت و استقلال آن از پادشاهی فرانسه آغاز شد.
دوره پربار قرون وسطی موقعیت بارسلونا را به‌عنوان مرکز اقتصادی و سیاسی مدیترانه غربی تثبیت کرد و محله گوتیک شهر شاهد شکوهی شد که بارسلونا از قرن سیزدهم تا پانزدهم از آن بهره‌مند بود.
در فاصله ۱۶۴۰ تا ۱۶۵۹ کشاورزان و دروگرها دست به شورش زدند، چراکه در جریان درگیری‌های اسپانیا و فرانسه طی جنگ سی‌ساله در کاتالونیا، کاتالان‌ها مجبور به تأمین بار نیروهای اسپانیایی مستقر بودند. پس از این جنگ درگیری با پادشاه اسپانیا به طول انجامید و در بیست‌وششم ژانویه ۱۶۴۱، محاصره‌کنندگان کاستیلی در نبرد مونتژوئیک شکست خوردند. پس از آن لوئی سیزدهم فرانسه به‌عنوان کنت بارسلونا و فرمانروای کل کاتالونیا معرفی شد و در معاهده پیرنه، فرانسه از شهرستان کاتالونیا صرف‌نظر کرد، اما روسیلیون در جنوب فرانسه امروزی، به دست فرانسوی‌ها افتاد و از کاتالونیا جدا شد.
بارسلونا از قرن پانزدهم تا هجدهم در حالی که برای حفظ استقلال اقتصادی و سیاسی خود تلاش می‌کرد، وارد دوره افول شد. در فاصله ۱۷۰۱ تا ۱۷۱۴ جنگ جانشینی اسپانیا رخ داد که در آن کاتالان‌ها از هابسبورگ ها حمایت کردند و در نهایت یازدهم سپتامبر ۱۷۱۴، شهر به دست نیروهای بوربن افتاد، حقوق و امتیازات کاتالونیا و کاتالان‌ها سرکوب شد و کاتالونیا خودگردانی و بسیاری از حقوق ویژه خود را از دست داد. در سال‌های ۱۸۰۸ تا ۱۸۱۴ نیز سربازان ناپلئون بخش‌های زیادی از شهر را در طول جنگ استقلال اسپانیا نابود کردند.
دوره بهبود فرهنگی بارسلونا در اواسط قرن نوزدهم و با ورود و توسعه صنعت نساجی آغاز و کاتالانی دوباره به‌عنوان یک زبان ادبی برجسته در شهر برجسته شد. در اواسط قرن نوزدهم بارسلونا مهم‌ترین شهر صنعتی اسپانیا شد.
کاتالونیا در سال ۱۹۳۲ به وضعیت خودمختاری رسید، اما جنگ داخلی اسپانیا در سال‌های ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۹ به خودمختاری آن پایان داد. در پایان‌این سال شیوه زندگی و زبان کاتالان سرکوب شد. بارسلونا در قرن بیستم شاهد آغاز نوسازی گسترده شهری بود و صاحب میراثی شد که به نقاط دیدنی جهان تبدیل شدند. با این حال آزادی‌های به‌دست آمده در این دوره در طول جنگ داخلی سال ۱۹۳۶ و دیکتاتوری متعاقب آن به شدت محدود شد.
در یازدهم سپتامبر ۱۹۷۷، سالگرد شکست در جنگ جانشینی ۱۷۱۴ و به‌دنبال آن، از دست دادن استقلال منطقه در بارکلئونا برگزار شد که بزرگ‌ترین تظاهرات اروپا تا آن زمان محسوب می‌شد. با احیای دموکراسی در سال ۱۹۷۸، جامعه بارسلونا قدرت اقتصادی خود را بازیافت و زبان کاتالانی بار دیگر احیا شد. در نهایت در سال ۱۹۷۹ کاتالونیا بار دیگر یک منطقه خودمختار شد.
اسپانیا در سال ۱۹۸۶ وارد اتحادیه اروپا شد و بارسلونا را به‌عنوان محل برگزاری بازی‌های المپیک تابستانی در سال ۱۹۹۲ معرفی کرد. این اقدام به توسعه شهری مثبت و مشهودی منجر شد. میزبانی این شهر از بازی‌های المپیک ۱۹۹۲ به بارسلونا انگیزه تازه‌ای بخشید و موقعیت آن را به‌عنوان یک کلان‌شهر بزرگ بار دیگر تأیید کرد.
مناطق صنعتی بارسلونا در سال ۲۰۰۴ بازپس‌گیری شد تا به مناطق مسکونی تبدیل شود. گاوبازی نیز در سال ۲۰۰۴ در بارسلونا ممنوع شد، اما شهر هر یکشنبه ساعت ۱۹:۰۰ شاهد برگزاری این نمایش وحشتناک در میدان گاوبازی بود. پس از آن در بیست‌وهشتم جولای ۲۰۱۰ گاوبازی سنتی اسپانیایی در کاتالونیا به‌طور کامل ممنوع و تنها میدان گاوبازی بارسلونا بسته شد. پارلمان کاتالونیا این ممنوعیت را از سال ۲۰۱۲ تصویب کرد.
اقتصاد بارسلونابارسلونا اقتصاد متنوعی ندارد، اما در دشت‌های شمالی کوهستانی آن، زغال‌سنگ معدنی و سیمان استخراج می‌شود. بارسلونا یکی از تولیدکنندگان پیشرو در این زمینه در اسپانیا است. در دره کاردونای آن نمک از زمان رومیان مورد بهره‌برداری و ذخایر مهم پتاس (که در سال ۱۹۱۲ کشف شد) در نزدیکی سوریا وجود دارد. دشت‌های حاصل‌خیز ویک و بارسلونا، همچنین منطقه اطراف ویلافرانکا در جنوب آن محل کاشت انگور است و غلات در سراسر بخش مرکزی شهر کشت می‌شوند. گردشگری به دلیل آب‌وهوای معتدل، سواحل مدیترانه‌ای و مکان‌های فرهنگی، یک فعالیت اقتصادی برجسته به‌شمار می‌رود.
بارسلونا همچنین یکی از مراکز تولیدی برتر اسپانیا است و شهر بارسلونا بندر اصلی آن است. این شهر بیش از سه‌چهارم تولیدات نساجی، کاغذ و پلاستیک و بخش بالایی از تولیدات صنایع شیمیایی، خودروسازی و مهندسی را برعهده دارد. بارسلونا همچنین از منابع برق‌آبی پیرنه و موقعیت استراتژیک خود بهترین استفاده را کرده است.
برترین مکان‌های تاریخی بارسلونابارسلونا قرن‌ها تاریخ را پشت سر دارد که مکان‌های شگفت‌انگیز زیادی برای آن به ارمغان آورده است. این شهر به خاطر معماری چشمگیر و عجیبش در دنیا شناخته شده است.
ساگرادا فامیلیاساگرادا فامیلیا یک شگفتی معماری و از شاهکارهای آنتونین گائودی، همچنین یکی از معروف‌ترین کلیساهای جامع جهان است. این کلیسا از سال ۱۸۸۲ در دست ساخت بوده است و در واقع تا سال ۲۰۲۶ کامل نخواهد شد. ساگرادا فامیلیا از نظر معماری به عنوان شگفتی شناخته می‌شود.
طاق پیروزی یک ساختار غول‌پیکر است که به‌عنوان دروازه اصلی شهر عمل می‌کرده و در سال ۱۸۸۸ برای نمایشگاه جهانی بارسلونا به سبک نئو-مودجار ساخته شده است. این شگفتی معماری در انتهای پارک سیوتادلا قرار دارد و به‌عنوان یک پناهگاه سرسبز در شهر عمل می‌کند.
پارک گوئل از میراث جهانی یونسکو و یکی دیگر از آثار معروف گائودی، یک مکان عالی برای تماشای یک روز آفتابی است که در بارسلونا زیادی تجربه می‌شود. این پارک که برای رسیدن به آن یک پیاده‌روی ۹۰۰ متری در سربالایی نیاز دارد، بیشتر به عنوان یک باغ در دامنه تپه است که در حومه بارسلونا قرار دارد. گائودی این بنا را طوری طراحی کرد که اکنون به عنوان نماد بارسلونا شناخته می‌شود.
باری گوتیکو یا محله گوتیک، منطقه ویژه بارسلونا است و خیابان‌های باریک و معماری زیبای آن احساس سفر در گذشته را القا می‌کند. این محله خانه بعضی از حفظ‌شده‌ترین معماری‌های قرون وسطایی در اروپا است و اماکن زیادی برای کاوش در آن وجود دارد، تا آنجا که به‌راحتی می‌توان یک روز کامل را در آن سپری کرد، نقاط پنهان آن تماشا کرد و داستان‌های بی‌نظیری را درباره آن‌ها شنید.
لاس رامبلا یکی از معروف‌ترین خیابان‌های شهر است، در میدان کاتالونیا قرار دارد و به بنای یادبود کلمبوس در بندرگاه بندر ول ختم می‌شود. در این خیابان اماکن زیادی برای دیدن و اقدامات بسیاری برای انجام دادن وجود دارد. بنای یادبود کلمبوس و بازار لا بوکریا جاذبه اصلی آن محسوب می‌شود و خیابان دارای کافه‌ها و رستوران‌های شگفت‌انگیزی است که در واقع با هدف پیاده‌راه سازی ایجاد شده است.
پوبله اسپانیول یا دهکده اسپانیایی مکانی عالی برای گذراندن یک روز در بارسلونا است که برای نمایشگاه جهانی ۱۹۲۹ ساخته شد و فضایی برای نمایش بهترین معماری اسپانیایی بود. هر خیابان این دهکده نشان‌دهنده مناطق مختلف اسپانیا و سبک‌های مختلف معماری آن‌ها است. فروشگاه‌های زیادی برای خرید اقلام از تمام مناطق مختلف اسپانیا در این دهکده وجود دارد و ده‌ها صنعتگر و هنرمند در آن کار می‌کنند و اشیایی مانند سرامیک، منسوجات و جواهرات، همچنین غذاهایی از نان، روغن، پنیر و گوشت شگفت‌انگیزی و لذیذ را می‌فروشند.
اکسامپل یکی از نمادین‌ترین مناطق بارسلونا و چیدمان شبکه‌مانند آن چشمگیر است. این منطقه امروزه متفاوت از گذشته و دارای طیف متنوعی از رستوران‌ها، مراکز خرید و تفریحات شبانه است. هنگامی که انقلاب صنعتی به بارسلونا آمد، جمعیت آن بسیار افزایش داشت. شهرنشینان به روستاهای مجاور سرازیر شدند و شرایط زندگی غیربهداشتی بود. برای مقابله با این موضوع، دولت یک مسابقه عمومی برای کمک به حل مشکل راه‌اندازی کرد که برنده این رقابت بارسلونا را به آنچه امروز است تبدیل کرد. قدمت بسیاری از خانه‌های اکسامپل به قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم بازمی‌گردد و مکانی بسیار زیبا برای گردش است.
بیمارستان سنت‌پائول در اوایل دهه ۱۹۹۰ ساخته و توسط گائودی طراحی شده است. این بنا به دلیل نمای سنگی زیبای تراشیده شده که بزرگ‌ترین مجسمه انتزاعی در جهان است، لقب «معدن سنگ» را به خود اختصاص داده است. این بیمارستان در سال ۱۴۰۱ تأسیس شد و نمای یک بیمارستان در دهه ۱۹۲۰ را به نمایش می‌گذارد. این ساختمان تا سال ۲۰۰۹ به‌عنوان یک بیمارستان استفاده می‌شد، اما اکنون به یک مدرسه هنری و کتابخانه ملی کاتالونیا تبدیل شده است.
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد